داستان طناب درباره کوهنوردی است که میخواست از بلندترین کوهها بالا برود..

او پس از سالها آماده سازی ماجراجویی خود را آغاز کرد.. ولی از آنجا که افتخار این کار را فقط برای خود میخواست تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود ...

او سفرش را زمانی آغاز کرد که هوا رفته رفته رو به تاریکی میرفت.. ولی قهرمان ما به جای آنکه چادر بزند و شب را زیر چادر به شب برساند به صعودش ادامه داد تا اینکه هوا کاملا تاریک شد. به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمیشد...

سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمیتوانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره ها-پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند..

کوهنورد همان طور که داشت بالا میرفت در حالیکه چیزی به فتح قله نمانده بود ناگهان پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام تر سقوط کرد...

سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس تمامی خاطرات خوب و بد زندگی اش را به یاد میآورد.. داشت فکر میکرد چقدر به مرگ نزدیک شده..که ناگهان احساس کرد طناب به دور کمرش حلقه خورده و وسط زمین و هوا مانده ...

حلقه شدن طناب به دور بدنش مانع از سقوط کاملش شده بود ..

در ان لحظات سنگین سکوت چاره ای نداشت جز اینکه فریاد بزند : "خدایا کمکم کن."

ناگهان صدایی از دل آسمان پاسخ داد:"از من چه میخواهی؟"

- نجاتم بده!

- واقعا فکر میکنی میتوانم نجاتت دهم؟

- البته تو تنها کسی هستی که می توانی مرا نجات دهی.

- پس آن طناب دور کمرت را ببر!

برای یک لحظه سکوت عمیقی همه جا را فرا گرفت.. و مرد تصمیم گرفت با تمام توان به طناب بچسبد و آن را رها نکند...