نشود فاش کسی آنچه میان من و تست

تا اشارات نظر نامه‌رسان من و تست

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و تست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهانی نگران من و تست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید

همه جا زمزمه‌ی عشق نهان من و تست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و تست

این همه قصه‌ی فردوس و تمنای بهشت

گفت‌وگویی و خیالی ز جهان من و تست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه‌ی عقل

هرکجا نامه‌ی عشق است، نشان من و تست

سایه زآتشکده‌ی ماست فروغ مه و مهر

وه از این آتش روشن که به جان من و تست